woensdag 18 april 2018

Operatie Siggy, Eszie's Way - 2

Operatie Siggy, Eszie's Way
Hoofdstuk 2



Wiske zuchtte even. Zij en Suske zaten nog in de woonkamer terwijl Sidonia naar buiten was. Natuurlijk was het niet niets en snapte ze goed waarom haar tante even naar buiten moest. Maar waarom zou haar verloofde haar in de kou willen laten staan? Waarom pas op de grote dag zelf en niet eerder? Wiske moest en zou meer weten over dit bijzondere voorval.

Wiske pakte ineens haar mobiel en maakte een foto van de ring en de platenhoes.

“Wat ben je aan het doen?” vroeg Suske verbaasd. Hij was wel iets gewend van Wiske, maar het was altijd maar de vraag wat ze ging doen.

“Ik zet dit online. Wie weet is er iemand die ons meer kan vertellen over de ring en over tantes verleden.”

Al snel stond de foto op het internet en keek Wiske naar Suske. “Of zou jij niet willen weten wat er dan met tantes verloofde is gebeurd?”

“Tante heeft er zelf geen behoefte aan om te weten wat er met hem is gebeurd. Laat staan dat ze hem nog ooit zou willen ontmoeten.” zuchtte Suske en hij liep naar de keuken.

Het duurde niet lang voordat Wiske reactie kreeg op de foto. Het scheen om een oude fan te gaan die nog een krantenknipsel had liggen over het voorval. “Moet je horen.” zei Wiske wanneer Suske weer uit de keuken kwam. “Je hebt gelijk, hij heeft tante voor het altaar laten staan.”

“En hoe…”

“Ik kreeg dit artikel doorgestuurd van een oude fan van tante. Het gaat over Siggy, tante dus, die in het huwelijksbootje zou stappen met ene Antonio DePalma. Er staat ook een foto bij van het ‘gelukkige paar’. Het schijnt dat tante haar relatie met die Antonio geheim had gehouden en dat de roddelpers een week voor het huwelijk er achter waren gekomen dat ze gingen trouwen. Ze zijn die tijd toen ook flink belaagd en daarna dus een trouwdag wat geen trouwdag werd.”

Suske keek over haar schouder mee naar het artikel. “Het schijnt ook dat tante de roddelpers de schuld gaf van het feit dat Antonio haar had laten staan. Dat lijkt me een logische reactie als Antonio nooit gewend was om in de schijnwerpers te staan.”

“Dus wie weet was het allemaal zo snel gegaan voor Antonio dat hij zich had bedacht en er vandoor is gegaan.” zei Wiske met een glimlach. “Als we hem vinden, kan hij zijn verhaal doen aan tante en misschien voelt ze zich dan ook een stuk beter meteen. En kan ze eventueel zijn ring weer teruggeven, als ze dat zou willen.”

Suske schudde zijn hoofd. Wiske kon het wel allemaal leuk bedenken, maar het kon ook anders aflopen. “Je weet niet wat er met Antonio is gebeurd, Wiske. Hij kan er zelf vandoor zijn gegaan, maar het kan ook anders zijn gelopen. Wie weet had hij iets gedaan en zit hij nu achter de tralies.”

Wiske dacht even na. “Tante heeft wel een geschiedenis met slechte mannen.” knikte ze. “Het zou niet raar zijn als Antonio er dan ook in dat rijtje zou zitten.”

Wiske bekeek één van de foto’s die in het artikel stond. Het was een foto die genomen was op een terras. Het liet inderdaad een jonge tante Sidonia zien met een knappe, gebruinde man. Zwart haar, pak op maat en een kleine snor. Naast de foto was een andere foto, waarin Sidonia te zien was in haar trouwjurk. Evenals op de foto die op de hoes stond, zag Sidonia hier ook prachtig uit. Het zou één van de foto’s zijn die de bruidsfotograaf had gemaakt voor het nieuws bekend was dat er geen bruidegom op dat huwelijk aanwezig zou zijn.

Wiske bekeek nog maar eens de foto die ze online had gezet. Behalve de oude fan, was er nog niemand die had gereageerd op de foto. “Misschien moet ik het maar even laten rusten.”

Suske knikte en keek om zich heen. “Tante was bezig met de grote schoonmaak. Misschien moeten we haar maar even helpen voor ze weer terug komt.”

Dus Suske en Wiske gingen maar aan de slag in hun eigen kamers. Voor deze ene keer zou tante Sidonia niet hoeven vragen of ze dat wilden doen.

Uren waren er voorbij gegaan wanneer Wiske uit haar kamer kwam. Nog schoner en haar tante zou een hartaanval krijgen. Als tante ooit weer terug naar huis kwam. Het voelde alsof ze al de hele middag weg was en ze hadden haar nog steeds niet terug horen komen. Wiske hoopte dat ze niet te ver was gegaan en niet te veel had gevraagd van haar tante. Het was een vreselijk verhaal en ze kon goed begrijpen waarom Sidonia er tegen op zag om haar verhaal te doen.

Wiske liep naar de computer om te kijken of er nog een reactie was geweest op haar foto. Ondertussen twijfelde ze ook of ze inderdaad nu nog op zoek moesten gaan naar Antonio. Suske had ergens gelijk; de kans was groot dat Sidonia Antonio nooit meer zou willen zien.

Terwijl ze op de computer bezig was, hoorde ze Suske uit zijn kamer komen. En op het moment dat ze de foto weer tevoorschijn haalde, kwam Suske de woonkamer in.

“Heb jij nog iets van tante gehoord?” vroeg Suske verbaasd terwijl hij naar Wiske liep. “Het is nu uren geleden dat ze weg is gegaan en ze heeft nog niets van zich laten horen. Zo is tante niet.”

Wiske schudde haar hoofd. “Misschien is ze bij Lambik of is ze de tijd vergeten.”

Ze merkte dat ze een nieuw bericht had gekregen. En ook niet zo maar een bericht. Het was een videobericht. “Dat is vreemd.”

Suske keek verbaasd naar Wiske. “Waarom zou iemand die sturen?”

Wiske haalde haar schouders op. “Er is maar één manier om daar achter te komen.” zei ze terwijl ze op de link klikte.

Het was echter niet een video die ze verwachtten. Op de video was Sidonia te zien, vastgebonden en wel aan een stoel, in een donkere, vieze ruimte. “Als je Siggy nog wilt zien, dan moet je ons de ring brengen.” klonk een stem. “Je krijgt tot middernacht de tijd om het te brengen.”

Het beeld werd weer zwart en Suske en Wiske keken elkaar verbaasd aan. “Wat…Wat was dat? Hoe kan dat?” zei Wiske verbaasd. “Waarom zou iemand die ring willen hebben en waar moeten we het naar toe brengen?”

“Ik snap er net zo weinig van, Wis. Het enige wat ik kan zeggen dat we Antonio moeten vinden om te weten waar hij deze ring vandaan heeft en er achter zien te komen wat er dan zo belangrijk is aan die ring.”

“En ik ken maar één persoon die ons kan helpen.” zei Wiske met een zucht terwijl ze haar spullen pakte. “We moeten naar Barabas en terug naar het verleden. Wij moeten tante zien te redden.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten