zaterdag 6 januari 2018

De Heldenmaker - Hoe nu verder? Deel 1


Dit verhaal staat al een tijdje op een andere site van mij; DeviantArt. Ik spreek vrij weinig over deze site, omdat het voornamelijk vol staat met Engelse fanfics. Maar als je weer eens wat anders wilt zien, dan is het misschien wel leuk om te bekijken.

Dit verhaal is geschreven vrijwel direct na publicatie van het album. Ik heb hier eigenlijk niets meer aan veranderd, dit is precies hetzelfde verhaal als op de andere site(s) (misschien dat ik dit ook nog ergens anders ga plaatsen) 

Veel plezier. Vandaag deel 1, morgen deel 2.

xxx'jes
Eszie


Hoe nu verder? 
Deel 1


Alles zou nu anders zijn... Niets zou nog hetzelfde zijn. Er was te veel gezegd en gedaan om nog terug te kunnen.... 

Alles was anders nu. Het voelde anders en iedereen zag er ook anders uit. Ze stonden met z’n allen buiten het kasteel en ze waren elkaar aan het bewonderen. De reacties waren allemaal positief. 

Sidonia had zichzelf al kunnen bekijken in een spiegel in het kasteel. Ze zag er vrouwelijker uit. Haar kapsel was een stuk makkelijker in toom te houden en ze was blij met haar uiterlijk. Natuurlijk, haar voeten waren nog steeds aan de grote kant en haar neus was iets kleiner geworden, maar ze had niets om te klagen. Ze voelde zich zelfs jonger. 

Suske en Wiske hadden een ouder lichaam gekregen. Een lichaam wat goed paste bij een stel tieners. Jerom zag er nog steeds uit als een kleerkast en Lambik…

Sidonia keek naar Lambik. Hoewel hij er qua uiterlijk nog wel leek op de Lambik die ze al jaren zag, was hij ook anders veranderd. Zijn gedrag was anders, zelfs al tijdens het avontuur. Hij was een andere man geworden en Sidonia vond het helemaal niet erg. 

De groep stond op het punt om weer terug te gaan naar huis, maar Sidonia wilde nog heel even alleen zijn met Lambik. Ze had nog zo veel vragen die onbeantwoord waren en ze kon niet langer wachten. 

Terwijl de rest al wegliep, pakte Sidonia Lambik bij zijn arm. Ze keek Lambik aan en nam hem apart van de rest. “Ik moet even met je praten, Lambik.”

“Kan het niet wachten totdat we thuis zijn?” vroeg Lambik verbaasd. Zo ver hij het wist, was er niet iets aan de hand wat niet kon wachten. Alles was immers uitgepraat. “Wat is er aan de hand?”

Sidonia zei niets maar liep naar een bankje wat langs de weg stond. Ze ging zitten en keek even naar Lambik. Ze wilde heel graag van alles weten, maar ze wist niet waar ze moest beginnen. 

Lambik ging verbaasd naast haar zitten. Wat er ook aan de hand was, het moest dan wel heel belangrijk zijn. “Sidonie… Wat is er?” vroeg hij bezorgd. 

Sidonia zuchtte en begon met het eerste wat bij haar opkwam. Het feit dat Lambik haar in een ijsberenpak had gered van een vallend rotsblok. “Ik moet je nog bedanken dat je mijn leven hebt gered.”

Lambik glimlachte. Hij had inderdaad even zijn leven geriskeerd voor Sidonia en het kwam eigenlijk nog wel goed uit ook. Maar dat kon niet hetgeen zijn wat Sidonia met hem wilde bespreken. “Volgens mij had je dat al gedaan, Sidonie. Maar dat is volgens mij niet de reden waarom je met me wilde praten.”

Sidonia dacht even na. Er was één belangrijk ding wat ze wilde weten voordat ze naar huis gingen. Maar ze had geen idee hoe ze het moest brengen. Ze wilde het heel graag weten, ze had er recht op. “Waarom denk je dat je niet de beste kandidaat voor mij bent?”

Lambik zuchtte. Hij was al bang dat het hierom zou gaan. “Sidonie, ik hou niet van jou zoals jij van mij houdt. Ik vind je een fantastische vriendin, maar een relatie met jou…”

Sidonia schudde haar hoofd en stopte Lambik door een hand op zijn knie te plaatsen. “Lambik… Dat is het niet en dat weet jij ook. Als jij geen relatie met mij wilde, dan had je wat anders gezegd. Je zei het zelf. Je zei dat je van mij houdt als geen ander…”

Als Lambik inderdaad niet van haar hield, dan had hij wat anders gezegd om haar te stoppen. En hij had dan niet de tijd gaan rekken door zijn slechte eigenschappen te noemen. Daarnaast zou zijn opdracht dan mislukken. 

Sidonia keek Lambik in de ogen. Dit had te lang geduurd. Ze hadden er lang genoeg omheen gedraaid en nu wilde ze alles op tafel hebben. “Ik weet dat je van mij houdt. Als je niet van mij hield, dan had je niet ingegrepen om je opdracht in gevaar te brengen.”

Lambik wist het even niet meer. Hij wist dat Sidonia gelijk had. Hij zou dan egoïstisch genoeg geweest zijn om zijn opdracht te behalen. Zijn opdracht was immers om haar te laten instemmen in een huwelijk. Aangezien Sidonia nog steeds een oogje op hem had, moest dat niet moeilijk zijn om haar zo ver te krijgen, zelfs niet in een ijsberenpak. Maar toen het eenmaal zo ver was, kon hij het niet over zijn hart krijgen om haar te laten trouwen met hem. Hij had het gevoel dat hij haar een ongelukkig leven zou bezorgen.  “Geloof me, Sidonie, het is beter zo.”

En met die zin stond Lambik op en liep weg. 

Sidonia bleef achter op het bankje, in totale verbijstering en nog geen steek wijzer. 

===

Later die middag zat Lambik alleen in de woonkamer in zijn zetel. Er was die dag genoeg gebeurd en er waren een paar dingen die hij op een rijtje moest zetten. Hij had nooit verwacht dat dit ooit zou gebeuren. 

Hij zou zijn opdracht met enig gemak volbrengen en dan de waardevolste man ter wereld worden. Maar wanneer hij Sidonia die woorden hoorde zeggen, was het alsof er iets in hem veranderde. Hij moest en zou een stokje steken voor een eventueel huwelijk. 

Wat hem voornamelijk dwars zat, waren de dingen die hij aan Sidonia vertelde. En niet alleen wat hij zei om haar te stoppen, maar ook later in het kasteel in het bijzijn van zijn vrienden. In plaats van allerlei redenen te verzinnen waarom ze niet konden trouwen zoals hij altijd had gedaan, had hij besloten om de waarheid te vertellen. Hij was bang dat ze een ongelukkig leven met hem zou leiden en nu wist iedereen waar hij bang voor was. 

Terwijl Lambik aan het worstelen was met zijn gedachtes, was Jerom de woonkamer binnen gelopen. Jerom had in het kasteel al gemerkt dat Lambik veranderd was en had de rest van het verhaal van de kinderen en Barabas gehoord. Jerom had al eerder gemerkt dat Lambik zich anders gedroeg, maar het zou een hoop verklaren als hij meende wat hij gezegd had. 

“Bik zal toch ooit weer met Donia moeten praten.”

Lambik schrok even op uit zijn gedachtes en zag Jerom staan. Het duurde niet lang voor hij registreerde wat Jerom gezegd had. Natuurlijk, Lambik wist ook wel dat hij met Sidonia moest praten, maar op het moment zelf had hij geen idee meer wat er aan de hand was. Laat staan als hij alles aan Sidonia moest uitleggen. 

Jerom keek naar Lambik. Hoewel Lambik al jaren ontkende, was er iets tussen Sidonia en Lambik wat niet te ontkennen viel. Niet alleen was Sidonia’s liefde voor Lambik nog steeds duidelijk, maar ook Lambik ging anders om met Sidonia. Hij was zorgzamer voor haar en maakte haar steeds minder vaak kwaad. Wat er ook speelde tussen Lambik en Sidonia, het kwam van twee kanten. 

“Bik moet toegeven dat hij van Donia houdt.” Zei Jerom wanneer hij in de stoel naast Lambik ging zitten. Dat was eigenlijk nog het enige wat hij kon doen. 

Lambik stond ineens op van zijn zetel. “Dat is het hem. Ik weet niet of ik van Sidonia houdt. Ze is een fantastische vriendin en het voelt goed om bij haar te zijn, maar ik denk niet dat ik echt van haar kan houden.”

Jerom schudde zijn hoofd. Dit waren de normale excuses die hij altijd gebruikte om maar geen relatie te krijgen met Sidonia. “Tempelbewaarder gelijk. Bik houdt gevoelens jaren geheim voor Donia. Donia heeft recht om te weten, wat Bik voor haar voelt.”

Lambik wist het niet meer. Hij wist niet of hij meer voor Sidonia voelde dan alleen vriendschap en hij wist niet of hij een relatie met haar wilde. 

“Bik gewoon met Donia praten. Moet er met z’n tweeën uitkomen.”

Lambik knikte en ging weer zitten. Als hij met Sidonia zou praten, dan zou hij er misschien achter komen wat hij precies voor haar voelde. Ze zouden er samen wel uit kunnen komen en alles voor eens en voor altijd afsluiten. 

Er was echter één ding wat Lambik nog van Sidonia wilde weten. Als hij gelijk had en Sidonia wilde altijd al met hem trouwen, was er iets wat Sidonia deed wat niet helemaal klopte. Waarom vond Sidonia het zo fantastisch dat hij haar had gestopt om in het huwelijksbootje te stappen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten